میرزا گفت:«قاجارها رحم ندارند. خودشان می‌گویند ما نسل چنگیزیم.»

حبیب گفت: «می‌روم خانه‌شاگردی توی خانه‌ی اصلان‌میرزا. این‌جوری...»

میرزا گفت:« اصلان‌میرزا می‌گذاردپسر امام‌وردی که کینه‌اش را به دل دارد، خانه‌شاگردش باشد؟»

حبیب لب حوض نشست: «توی دلم را خالی نکن میرزا... بابام بی‌گناه است؛ مادرم بی‌گناه بود. من دست روی دست بگذارم؟»

چانه‌ی میرزا لرزید. صدای بچه‌ها  از کوچه می‌آمد:

روغن سیری چارعباسی

نون چارکی سه‌عباسی

آدم مفلس چو منو

وامی‌داره به نسناسی

جوایز:

راه‌یافته به فهرست کتاب‌های مناسب رشد(چاپ اول سال 1393 و 1394)   

نامزد دریافت جایزه کتاب سال شهید غنی‌پور سال 95

برنده لوح زرین هجدهمین جشنواره کتاب کودک و نوجوان کانون پرورش فکری در بخش رمان نوجوان و اهدای لوح تقدیر به نشر پیدایش(محسن طائب) برای تولید این کتاب در همین جشنواره